58ఏళ్లకు రిటైర్‌మెంట్. దేశంలో సగటు ఆయుఃప్రమాణం 70 సంవత్సరాలు. అంటే రిటైర్ అయ్యాక సగటున పనె్నండేళ్లపాటు జీవితం ఉంటుంది. ఇది సగటు లెక్క మాత్రమే. ఇతర వ్యక్తుల కన్నా కచ్చితమైన ఆదాయం ఉండే ఉద్యోగ వర్గాల జీవిత కాలం ఇంకా ఎక్కువే ఉంటుంది. క్రమంగా ఆయుః ప్రమాణం ఇంకా పెరుగుతూనే ఉంది. గమనించారా?
ఆసాధ్యం అని తెలిసినా మనిషి శాశ్వతంగా బతికే ఉండాలని కోరుకుంటాడు. ఈ కోరిక ఈనాటిది కాదు. మరణం లేకుండా వరం ప్రసాదించమని మునులు, రాక్షసులు, రాజులు తపస్సు చేసిన కథలు కూడా మనకున్నాయి. పురాణాల్లో, కథల్లో కూడా శాశ్వతంగా బతికి ఉండే అవకాశం కనిపించలేదు. కానీ వైద్య రంగంలో వినూత్న ప్రయోగాలు, సాంకేతిక ఆభివృద్ధి మనిషి ఆయుః ప్రమాణాన్ని క్రమంగా పెంచుతోంది. పలానా రోగం వస్తే ఇక మరణమే శరణ్యం అనుకున్న ఎన్నో రోగాలకు ఇప్పుడు మందులు ఉన్నాయి.
ఆయుః ప్రమాణం పెరుగుతున్నందుకు సంతోషించాలి కానీ అది కూడా ఒక సమస్యేనా? అనుకుంటున్నారా? నిజమే సరైన రీతిలో దీనికి సిద్ధం కాకపోతే అది కూడా ఒక సమస్యనే అవుతుంది.
పత్రికల్లో ఒకే రోజు రెండు ఆసక్తికరమైన వార్తలు వచ్చాయి. ఈ రెండు వార్తలు పెద్ద వారిని అప్రమత్తం చేసే వార్తలు. తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లలకు ఇచ్చిన ఆస్తిని సరిగా చూసుకోక పోతే వెనక్కి తీసుకోవచ్చునని ముంభై హైకోర్టు తీర్పు చెప్పింది. ముంభైలో తల్లి దండ్రులు తమ పిల్లలకు తమ ఫ్లాట్‌లో 50 శాతం వాటాను పిల్లలకు గిఫ్ట్ గా ఇచ్చారు. పిల్లలు సరిగా చూడడం లేదని గిఫ్ట్‌ను రద్దు చేశారు. దీనిపై ట్రిబ్యునల్‌లో తల్లిదండ్రులకు అనుకూలంగా తీర్పు వచ్చింది. తరువాత ముంభై హైకోర్టుకు వెళితే హై కోర్టు కూడా తల్లిదండ్రులకు అనుకూలంగా తీర్పు చెప్పింది. పెద్దవారిని చూసుకోవాలసిన బాధ్యత సంతానానిది. అలా చూడనప్పుడు అంతకు ముందు ఇచ్చిన ఆస్తిని వెనక్కి తీసుకునే హక్కు వారికి ఉంటుందని కోర్టు తీర్పు. ఒకసారి ఆస్తి మొత్తం తమ చేతిలో పడితే ఇక పెద్ద వారిని పట్టించుకోవలసిన అవసరం లేదు అని భావించే వారికి ఈ తీర్పు చెంప పెట్టు.
గూడ అంజయ్య తెలంగాణ సమాజాన్ని నాలుగు దశాబ్దాల పాటు తన పాటలతో చైతన్య పరిచిన కవి. నేను రాను బిడ్డో సర్కారు దవాఖానకు పాట వినని తెలుగు వారుండరు. తన కలంతో, గళంతో తెలంగాణ ఉద్యమాన్ని ఉర్రూత లూగించారు. గూడ అంజయ్య తల్లి పేరు మీద ఉన్న పదెకరాల పొలాన్ని మనవలు, మనవరాళ్లు తమ పేరు మీద రాయించుకుని ఆమెను అనాధలా వదిలేశారు.
ఇలా చేయడం ధర్మమా? అధర్మమా అనే చర్చ కన్నా ఇలాంటి సంఘటనలను దృష్టిలో పెట్టుకుని ఎవరికి వారు ముందు జాగ్రత్తలు తీసుకోవడం మంచింది. వృద్ధాప్యం శాపంగా మారకుండా ఉండాలంటే వయసులో ఉండగానే జాగ్రత్తలు అవసరం.
ఇక మొదట ప్రస్తావించిన రిటైర్‌మెంట్ వయసు విషయానికి వస్తే... చాలా ఉద్యోగాలకు చాలా రాష్ట్రాల్లో రిటైర్‌మెంట్ వయసు 58. దాదాపు ఐదు దశాబ్దాల క్రితం రిటైర్‌మెంట్ వయసును 55గా నిర్ణయించారు. ఆప్పుడు సగటు ఆయుః ప్రమాణం 60 ఏళ్లు. అప్పటి లెక్కల ప్రకారం చాలా తక్కువ మంది ఐదేళ్లకన్నా ఎక్కువ కాలం రిటైర్‌మెంట్ తరువాత పెన్షన్ సౌకర్యం పొందారట! 55ఏళ్లకు రిటైర్‌మెంట్ తరువాత మహా అయితే ఓ ఐదేళ్లు బతికే వారు కాబట్టి పెద్దగా ఇబ్బందులు ఉండేవి కావు. తరువాత దాన్ని 58కి పెంచారు. ఆరోజుల్లో రిటైర్‌మెంట్ తరువాత జీవించే కాలం తక్కువ కాబట్టి ఇదో సమస్య అనిపించలేదు. కానీ ఇప్పుడు సగటు ఆయుఃప్రమాణం 70 కాగా, అత్యధిక మంది రిటైర్ ఉద్యోగులు 75 ఏళ్ల వయసు దాటుతున్నారు. రిటైర్ అయి వందేళ్ల వయసు దాటిన వారు కూడా ఉన్నారు. వేళ్ల మీద లెక్కించదగిన చాలా స్వల్ప సంఖ్యనే కావచ్చు కానీ వందేళ్ల వయసు వారు కూడా ఉన్నారు. వీరిని సమావేశపరిచి సత్కరించాలని తెలంగాణ ప్రభుత్వం ఇటీవల శాఖ నిర్ణయించింది. 58ఏళ్లకు రిటైర్ అయిన వారు సగటున 75ఏళ్ల వరకు జీవించడం అంటే దాదాపు ఇంకా పాతికేళ్లపాటు ఉంటారు. దీనిని దృష్టిలో పెట్టుకుని ప్రభుత్వాలు రిటైర్ అయిన వారికి పెన్షన్ విధానాలను మారుస్తున్నారు. ప్రభుత్వాలపై ఎక్కువ భారం పడకుండా నిర్ణయాలు తీసుకుంటున్నారు.
పెరిగిన ఆయుః ప్రమాణాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకుని ప్రభుత్వాలు పెన్షన్ విధానాలను మారుస్తున్నప్పుడు ఎవరికి వారు తమకు సంబంధించి భవిష్యత్తు నిర్ణయాలు తీసుకోవలసిన అవసరం ఉంది. రిటైర్ అయిన తరువాత కూడా దాదాపు పాతిక సంవత్సరాలు జీవించి ఉండే అవకాశం, పని చేసే అవకాశం ఉంటుందనే స్పృహతో ఉండాలి. అలా లేకపోతే వృద్ధాప్యం శాపంగా మారుతుంది. ఉద్యోగి కావచ్చు, వృత్తి పని వారు కావచ్చు, వ్యాపారి ఎవరైనా కావచ్చు. సగటు ఆయుః ప్రమాణాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకోవాలి. మా పిల్లలు అలాంటి వారు కాదు అని ఎవరికైనా అనిపిస్తుంది. కానీ సమాజాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకోవాలి. అలాంటి వారు కాకపోతే మంచిదే కానీ ఐతే...
రిటైర్‌మెంట్ తరువాత కూడా స్వతంత్రంగా జీవించడానికి తగిన ప్రణాళిక ఉద్యోగంలో ఉన్నప్పుడే అవసరం. శరీరం సహకరించినంత వరకు పని చేయవచ్చు. రిటైర్‌మెంట్ తరువాత నచ్చిన పని కల్పించుకోవచ్చు. నచ్చిన విధంగా జీవించేందుకు ఏర్పాట్లు చేసుకోవచ్చు. సంపాదించే సమయంలో, ఉద్యోగంలో ఉన్నప్పుడే దీని కోసం ప్రణాళికలు అవసరం. సరైన ప్రణాళికలు ఉంటే రిటైర్‌మెంట్ జీవితం అద్భుతంగా ఉంటుంది. లేదంటే నరకంగా మారుతుంది. రిటైర్‌మెంట్ తరువాత డబ్బు, సంపాదన ఒక్కటే కాదు మనకున్న సమయాన్ని ఎలా వినియోగించుకోవాలి అనే ప్రణాళిక కూడా వయసులో ఉన్నప్పుడే ఉండాలి. మన జీవితం ఎలా ఉండాలో మన చేతి రాతల్లో రాసి ఉండదు. మనం చేసే పనుల్లో ఉంటుంది.
ఆసాధ్యం అని తెలిసినా మనిషి శాశ్వతంగా బతికే ఉండాలని కోరుకుంటాడు. ఈ కోరిక ఈనాటిది కాదు. మరణం లేకుండా వరం ప్రసాదించమని మునులు, రాక్షసులు, రాజులు తపస్సు చేసిన కథలు కూడా మనకున్నాయి. పురాణాల్లో, కథల్లో కూడా శాశ్వతంగా బతికి ఉండే అవకాశం కనిపించలేదు. కానీ వైద్య రంగంలో వినూత్న ప్రయోగాలు, సాంకేతిక ఆభివృద్ధి మనిషి ఆయుః ప్రమాణాన్ని క్రమంగా పెంచుతోంది. పలానా రోగం వస్తే ఇక మరణమే శరణ్యం అనుకున్న ఎన్నో రోగాలకు ఇప్పుడు మందులు ఉన్నాయి.
ఆయుః ప్రమాణం పెరుగుతున్నందుకు సంతోషించాలి కానీ అది కూడా ఒక సమస్యేనా? అనుకుంటున్నారా? నిజమే సరైన రీతిలో దీనికి సిద్ధం కాకపోతే అది కూడా ఒక సమస్యనే అవుతుంది.
పత్రికల్లో ఒకే రోజు రెండు ఆసక్తికరమైన వార్తలు వచ్చాయి. ఈ రెండు వార్తలు పెద్ద వారిని అప్రమత్తం చేసే వార్తలు. తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లలకు ఇచ్చిన ఆస్తిని సరిగా చూసుకోక పోతే వెనక్కి తీసుకోవచ్చునని ముంభై హైకోర్టు తీర్పు చెప్పింది. ముంభైలో తల్లి దండ్రులు తమ పిల్లలకు తమ ఫ్లాట్‌లో 50 శాతం వాటాను పిల్లలకు గిఫ్ట్ గా ఇచ్చారు. పిల్లలు సరిగా చూడడం లేదని గిఫ్ట్‌ను రద్దు చేశారు. దీనిపై ట్రిబ్యునల్‌లో తల్లిదండ్రులకు అనుకూలంగా తీర్పు వచ్చింది. తరువాత ముంభై హైకోర్టుకు వెళితే హై కోర్టు కూడా తల్లిదండ్రులకు అనుకూలంగా తీర్పు చెప్పింది. పెద్దవారిని చూసుకోవాలసిన బాధ్యత సంతానానిది. అలా చూడనప్పుడు అంతకు ముందు ఇచ్చిన ఆస్తిని వెనక్కి తీసుకునే హక్కు వారికి ఉంటుందని కోర్టు తీర్పు. ఒకసారి ఆస్తి మొత్తం తమ చేతిలో పడితే ఇక పెద్ద వారిని పట్టించుకోవలసిన అవసరం లేదు అని భావించే వారికి ఈ తీర్పు చెంప పెట్టు.
గూడ అంజయ్య తెలంగాణ సమాజాన్ని నాలుగు దశాబ్దాల పాటు తన పాటలతో చైతన్య పరిచిన కవి. నేను రాను బిడ్డో సర్కారు దవాఖానకు పాట వినని తెలుగు వారుండరు. తన కలంతో, గళంతో తెలంగాణ ఉద్యమాన్ని ఉర్రూత లూగించారు. గూడ అంజయ్య తల్లి పేరు మీద ఉన్న పదెకరాల పొలాన్ని మనవలు, మనవరాళ్లు తమ పేరు మీద రాయించుకుని ఆమెను అనాధలా వదిలేశారు.
ఇలా చేయడం ధర్మమా? అధర్మమా అనే చర్చ కన్నా ఇలాంటి సంఘటనలను దృష్టిలో పెట్టుకుని ఎవరికి వారు ముందు జాగ్రత్తలు తీసుకోవడం మంచింది. వృద్ధాప్యం శాపంగా మారకుండా ఉండాలంటే వయసులో ఉండగానే జాగ్రత్తలు అవసరం.
ఇక మొదట ప్రస్తావించిన రిటైర్‌మెంట్ వయసు విషయానికి వస్తే... చాలా ఉద్యోగాలకు చాలా రాష్ట్రాల్లో రిటైర్‌మెంట్ వయసు 58. దాదాపు ఐదు దశాబ్దాల క్రితం రిటైర్‌మెంట్ వయసును 55గా నిర్ణయించారు. ఆప్పుడు సగటు ఆయుః ప్రమాణం 60 ఏళ్లు. అప్పటి లెక్కల ప్రకారం చాలా తక్కువ మంది ఐదేళ్లకన్నా ఎక్కువ కాలం రిటైర్‌మెంట్ తరువాత పెన్షన్ సౌకర్యం పొందారట! 55ఏళ్లకు రిటైర్‌మెంట్ తరువాత మహా అయితే ఓ ఐదేళ్లు బతికే వారు కాబట్టి పెద్దగా ఇబ్బందులు ఉండేవి కావు. తరువాత దాన్ని 58కి పెంచారు. ఆరోజుల్లో రిటైర్‌మెంట్ తరువాత జీవించే కాలం తక్కువ కాబట్టి ఇదో సమస్య అనిపించలేదు. కానీ ఇప్పుడు సగటు ఆయుఃప్రమాణం 70 కాగా, అత్యధిక మంది రిటైర్ ఉద్యోగులు 75 ఏళ్ల వయసు దాటుతున్నారు. రిటైర్ అయి వందేళ్ల వయసు దాటిన వారు కూడా ఉన్నారు. వేళ్ల మీద లెక్కించదగిన చాలా స్వల్ప సంఖ్యనే కావచ్చు కానీ వందేళ్ల వయసు వారు కూడా ఉన్నారు. వీరిని సమావేశపరిచి సత్కరించాలని తెలంగాణ ప్రభుత్వం ఇటీవల శాఖ నిర్ణయించింది. 58ఏళ్లకు రిటైర్ అయిన వారు సగటున 75ఏళ్ల వరకు జీవించడం అంటే దాదాపు ఇంకా పాతికేళ్లపాటు ఉంటారు. దీనిని దృష్టిలో పెట్టుకుని ప్రభుత్వాలు రిటైర్ అయిన వారికి పెన్షన్ విధానాలను మారుస్తున్నారు. ప్రభుత్వాలపై ఎక్కువ భారం పడకుండా నిర్ణయాలు తీసుకుంటున్నారు.
పెరిగిన ఆయుః ప్రమాణాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకుని ప్రభుత్వాలు పెన్షన్ విధానాలను మారుస్తున్నప్పుడు ఎవరికి వారు తమకు సంబంధించి భవిష్యత్తు నిర్ణయాలు తీసుకోవలసిన అవసరం ఉంది. రిటైర్ అయిన తరువాత కూడా దాదాపు పాతిక సంవత్సరాలు జీవించి ఉండే అవకాశం, పని చేసే అవకాశం ఉంటుందనే స్పృహతో ఉండాలి. అలా లేకపోతే వృద్ధాప్యం శాపంగా మారుతుంది. ఉద్యోగి కావచ్చు, వృత్తి పని వారు కావచ్చు, వ్యాపారి ఎవరైనా కావచ్చు. సగటు ఆయుః ప్రమాణాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకోవాలి. మా పిల్లలు అలాంటి వారు కాదు అని ఎవరికైనా అనిపిస్తుంది. కానీ సమాజాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకోవాలి. అలాంటి వారు కాకపోతే మంచిదే కానీ ఐతే...
రిటైర్‌మెంట్ తరువాత కూడా స్వతంత్రంగా జీవించడానికి తగిన ప్రణాళిక ఉద్యోగంలో ఉన్నప్పుడే అవసరం. శరీరం సహకరించినంత వరకు పని చేయవచ్చు. రిటైర్‌మెంట్ తరువాత నచ్చిన పని కల్పించుకోవచ్చు. నచ్చిన విధంగా జీవించేందుకు ఏర్పాట్లు చేసుకోవచ్చు. సంపాదించే సమయంలో, ఉద్యోగంలో ఉన్నప్పుడే దీని కోసం ప్రణాళికలు అవసరం. సరైన ప్రణాళికలు ఉంటే రిటైర్‌మెంట్ జీవితం అద్భుతంగా ఉంటుంది. లేదంటే నరకంగా మారుతుంది. రిటైర్‌మెంట్ తరువాత డబ్బు, సంపాదన ఒక్కటే కాదు మనకున్న సమయాన్ని ఎలా వినియోగించుకోవాలి అనే ప్రణాళిక కూడా వయసులో ఉన్నప్పుడే ఉండాలి. మన జీవితం ఎలా ఉండాలో మన చేతి రాతల్లో రాసి ఉండదు. మనం చేసే పనుల్లో ఉంటుంది.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి
మీ అభిప్రాయానికి స్వాగతం