సరిగ్గా వందేళ్ల క్రితం మన దేశంలో తొలి చలన చిత్రాన్ని ప్రదర్శించారు. భారతీయ సినిమా పితామహుడు దాదాసాహెబ్ పాల్కే తొలి చిత్రం రాజా హరిశ్చంద్ర సినిమా మే 3, 1913లో విడుదలైంది. ఈ సినిమా విడుదల సమయంలో భవిష్యత్తులో మన దేశంలో సినిమా ఇంతగా విజృంభిస్తుందని ఎవరూ ఊహించి ఉండరు. సినిమా మనిషి జీవితంలో ఇంతగా పెనవేసుకుపోతుందని ఊహించి ఉండరు. మనుషులను ఎన్ని రకాలుగా విభజించవచ్చు అని ప్రశ్నిస్తే, సినిమాలను ప్రేమించే వారు, సినిమా అంటే చిరాకు పడేవారు, సినిమా అంటే చిన్న చూపు చూసే వారు, సినిమా అంటే పిచ్చి అభిమానం చూపేవారు. ఇంకా ఇలాంటివి ఎన్నయినా చెప్పవచ్చు. మొత్తం మీద సినిమా సగటు భారతీయుడిపై బాగా ప్రభావం చూపుతోంది.
వందేళ్లలో ప్రపంచం ఎంతో మారిపోయింది, అరచేతిలోనే ప్రపంచాన్ని ఇమిడ్చే టెక్నాలజీ వచ్చింది. ఈ టెక్నాలజీని సైతం సినిమా తనలో జీర్ణం చేసుకుని అభిమానులకు మరింతగా చేరువైంది కానీ కాల గర్భంలో కలిసిపోలేదు. ఈ రెండు మూడు దశాబ్దాల్లో టెక్నాలజీ ఊహించని స్థాయిలో పెరిగింది. ఇది సినిమా నాణ్యతను, సినిమా అభిమానులను మరింతగా పెంచింది సినిమాకు వచ్చిన ప్రమాదం ఏమీ లేదని తేల్చి చెప్పింది. కేంద్ర సమాచార ప్రసార మంత్రిత్వ శాఖ , సినిమా సంస్థలు కలిసి వందేళ్ల భారతీయ సినిమా పండగను ఘనంగానే నిర్వహిస్తున్నారు. కానీ భారతీయ సినిమాకు వందేళ్ల పండుగనా, లేక హిందీ సినిమాకు వందేళ్ల పండగనా? అనే సందేహం వచ్చే విధంగా సంబరాలు సాగుతున్నాయి.
హిందీ తరువాత అత్యధిక సినిమాలు నిర్మించేది తెలుగు సినిమా రంగమే, ఎంతో మంది తెలుగు వాళ్లు గొప్ప గొప్ప తెలుగు సినిమాలను నిర్మించారు. దేశంలో ఏటా దాదాపు వెయ్యి సినిమాలు విడుదల అవుతున్నాయి. ప్రపంచంలో మరే దేశంలోనూ ఇంత అత్యధిక సంఖ్యలో సినిమాల నిర్మాణం జరగడం లేదు. హిందీ తరువాత ప్రాంతీయ భాషా చిత్రాల్లో తెలుగు సినిమాల సంఖ్యనే ఎక్కువగా ఉంది. వందేళ్ల సినిమా పండగపై జాతీయ స్థాయిలో జరుగుతున్న ప్రచారంలో తెలుగు సినిమాల అసలు కనిపించడం లేదు, కొన్ని చోట్ల చాలా తక్కువ ప్రాధాన్యత ఇస్తున్నారు. వందేళ్ల సినిమాలో సగం రాజ్‌కపూర్, సగం షోలే సినిమా పంచేసుకున్నట్టుగా ఉంది కొన్ని చోట్ల మాత్రం. సందేహం లేదు. వందేళ్ల సినిమా చరిత్రలో షోలే సృష్టించిన రికార్డు అసామాన్యమైనది. అదే విధంగా రాజ్‌కపూర్ గొప్ప నటుడు. కాదనేవారు ఎవరూ లేరు. కానీ తెలుగులో సైతం గొప్ప నటులున్నారు.
భారతీయ సినిమా చరిత్రలో వారి పాత్ర తక్కువేమీ కాదు. భారతీయ సినిమాపై తెలుగు వారు వేసిన ముద్ర, తెలుగు సినిమాలు చూపిన ప్రభావం తక్కువేమీ కాదు. 1950 తరువాత 1970కి ముందు తెలుగు సినిమా రంగానికి స్వర్ణయుగం లాంటిది. ఈ కాలంలో తెలుగు సినిమాల ప్రభావం హిందీ రంగంపై గణనీయంగానే ఉంది. శ్రీరాముడు, శ్రీకృష్ణుడు ఎలా ఉంటారో తెలియదు. ఇదిగో ఇలా ఉంటారు అని రవివర్మ బొమ్మలు వేసి చూపిస్తే, ఎన్టీఆర్ తెరపై అలా జీవించి చూపించారు. రామానంద్ సాగర్ రామాయణం సీరియల్ టీవిలో ప్రసారం అయ్యే రోజుల్లో దాదాపుగా రోడ్లు నిర్మాణుష్యంగా మారేవి. అందరూ ఇంటికే పరిమితం అయ్యేవారు. అలాంటి రామానంద్ సాగర్ సైతం శ్రీరాముడి వేషధారణ కోసం, రూపు రేఖల కోసం, ఆభరణాల కోసం ఆధారపడింది తెలుగు వారిపైనే. ఎన్టీఆర్ శ్రీరామునికి నటించిన పలు చిత్రాలను చూసి వాళ్లు శ్రీరామున్ని తీర్చిదిద్దారు. పౌరాణిక సినిమా పాత్రల కోసం హిందీ వాళ్లు సైతం ఎక్కువగా తెలుగు పౌరాణిక సినిమాలపైనే ఆధారపడ్డారు. శ్రీరాముడు, శ్రీకృష్ణుడు తెరపై ఎలా ఉంటాడో భారతీయులకు చూపింది ఎన్టీఆర్. పౌరాణిక, జానపద, సాంఘిక చిత్రాల్లో తెలుగు వారి ఒరవడి భారతీయ సినిమాలపై చూపిన ప్రభావం తక్కువ కాదు. దేవదాసుగా తెలుగులో అక్కినేని నాగేశ్వరరావు, హిందీలో దిలిప్‌కుమార్ జీవించారు. నాకన్నా దేవదాసుగా మీరే బాగా నటించారు అని దిలిప్ కుమార్ అక్కినేనిని అభినందించారు.
కత్తి కాంతారావు హిందీ వారికున్నారా? అల్లూరి సీతారామారాజుగా కృష్ణ నటన హిందీ వారికి కనిపించలేదా? అలకమానవే అని శ్రీకృష్ణునితో బతిమాలించుకున్న సత్యభామ (జమున) కళ్లతోనే నటించిన సావిత్రి, గుండమ్మ (సూర్యకాంతం) గంటన్నలు (రమణారెడ్డి) సీతమ్మగా పాత్రలో జీవించిన అంజలి తెలుగు సినిమా రంగంలో తప్ప ఎక్కడున్నారు. ఒక్క పాత్రతో నిజంగానే భక్తులను తయారు చేసిన నాగయ్య మనవాడే కదా! తెలుగు సినిమాల కన్నా హిందీ సినిమాల మార్కెట్ విస్తృతి ఎక్కువ కావచ్చు కానీ తెలుగు సినిమా రంగానికి ఎంతో ఘన చరిత్ర ఉంది. దాదాపు అన్ని భారతీయ భాషల్లో సినిమాలను నిర్మించిన రామానాయుడు తెలుగువారే. మిస్సమ్మ, మిస్‌మేరీగా హిందీ వారిని అకట్టుకుంది. ఐదారు దశాబ్దాల క్రితమే విజయవంతమైన పలు తెలుగు సినిమాలు హిందీలో పునర్నిర్మించారు. భారతీయ సినిమా వందేళ్ల పండగ జరుపుకుంటున్నప్పుడు హిందీకే పరిమితం కాకుండా మొత్తం భారతీయ సినిమాలకు తగు స్థానం కల్పించాల్సిన అవసరం ఉంది.
ఆస్కార్ అవార్డుల్లో మనకు అన్యాయం జరుగుతుందని హిందీ సినిమా రంగం బాధపడుతుంది. జాతీయ అవార్డుల్లో తెలుగు వారి పట్ల చిన్నచూపు అని తెలుగు సినిమా రంగం బాధపడుతుంది. తెలుగు సినిమా రంగంలో తెలంగాణ ప్రాంతానికి తగు ప్రాధాన్యత లభించడం లేదనే విమర్శ ఉంటుంది. ఇదేమీ కొత్త కాదు. కానీ కనీసం ప్రభుత్వ పరంగా నిర్వహించే వందేళ్ల పండగలోనైనా ఇలాంటి వివక్షతకు అవకాశం లేకుండా చూడాలి. ఇండియన్ సినిమా 100 ఇయర్స్ పేరుతో చివరకు కేంద్ర సమాచార ప్రసార శాఖ వారి వైబ్‌సైట్‌లో 11 సినిమాల పోస్టర్లు ప్రదర్శిస్తే, ఒక్క తెలుగు పోస్టర్ కూడా లేదు. పలు జాతీయ చానల్స్, మీడియాల్లో వందేళ్ల పండగపై వస్తున్న వ్యాసాలు చూస్తుంటే వీరికి తెలుగు సినిమాలంటే చిన్న చూపా? లేక తెలుగు సినిమాల గురించి అస్సలు తెలియదా? అనే సందేహం వస్తుంది.
వందేళ్లలో భారతీయ సినిమాపై తీవ్రమైన ప్రభావం చూపిన వారి గురించి ప్రస్తావిస్తూ సిఎన్‌ఎన్ ఐబిఎన్ చానల్ తెలుగు నుంచి కేవలం చిరంజీవిని ప్రస్తావించింది. చిరంజీవి సినిమాలు సూపర్ హిట్టయ్యాయి అందులో సందేహం లేదు. కానీ తెలుగు సినిమా అంటే గుర్తుకు వచ్చేది చిరంజీవి మాత్రమేనా? సిఎన్‌ఎన్ ఐబిఎన్ వందేళ్ల భారతీయ సినిమాపై ప్రత్యేక కథనాలను ప్రసారం చేసినప్పుడు ఒక్క చిరంజీవిని మాత్రమే గుర్తుంచుకున్నారు. తెలుగులో మహామహానటులు ఎంతో మందిని మరిచిపోయారు.
చిత్రంగా అదే సిఎన్‌ఎన్ ఐబిఎన్ వాళ్లు వందేళ్ల భారతీయ సినిమా రంగంలో ప్రముఖ నటులపై ప్రజలతో సర్వే నిర్వహించినప్పుడు ఎన్టీఆర్ మొదటి స్థానంలో నిలిచారు. ఎన్టీఆర్, అక్కినేని, సావిత్రిలను జాతీయ చానల్స్, మీడియా ప్రాధాన్యత ఇవ్వలేదు, కానీ ప్రేక్షకులు మాత్రం ఇప్పటికీ వారికే పట్టం కడుతున్నారని ఆ సర్వేలో తేలింది. వందేళ్ల సినిమా పండగ హిందీ పెత్తనంతో ఏదో ఒక ప్రాంతానికి పరిమితం చేయవద్దు. అన్ని భాషల్లోని అద్భుమైన సినిమాలు, నటులను గుర్తు చేసుకునే విధంగా ఈ పండగ సాగాలి. దేశంలోని అన్ని ప్రాంతాల్లోనూ ఈ పండగ జరగాలి. ఒక ప్రాంతంలోని గొప్ప నటులు, గొప్ప సినిమాలు ఇతర ప్రాంతాల వారికి తెలిసే విధంగా పండగ జరగాలి. హిందీ తరువాత తెలుగు, తమిళం, కన్నడ, మళయాళం, మరాఠీ, ఒరియా బెంగాలీ, గుజరాత్, భోజ్‌పూరి భాషల్లో సినిమాల నిర్మాణం ఎక్కువగా జరుగుతోంది. ఆసక్తికరమైన విషయం ఏమంటే హాలీవుడ్ సినిమాలు భారతీయ సినిమాలను పెద్దగా ప్రభావితం చేయలేదు. కానీ ప్రాంతీయ భాషా చిత్రాలు హిందీ సినిమాను బాగా ప్రభావితం చేశాయి, అదే విధంగా హిందీ సినిమా రంగం సైతం అంతో ఇంతో భారతీయ భాషా చిత్రాలను ప్రభావితం చేశాయి.
1960 ప్రాంతంలో కుటుంబ తెలుగు కుటుంబ కథా చిత్రాలు హిందీ సినిమా రంగాన్ని బాగా ప్రభావితం చేయగా, ఇటీవల కాలంలో తమిళ సినిమా రంగంలోని ప్రయోగాలు హిందీతో పాటు ఇతర భాషా చిత్రాలపై ప్రభావం చూపుతున్నాయి. అపరిచితుడు, చంద్రముఖి లాంటి సినిమాలు హిందీని సైతం దునే్నశాయి. రజనీకాంత్, కమల్‌హాసన్ లాంటి వారి ప్రయోగాలు అన్ని భాషల వారిని అకట్టుకుంటున్నాయి. ఇప్పటికీ భారతీయ సినిమా ప్రధాన లక్ష్యం ప్రేక్షకులకు వినోదం కలిగించడమే. భారతీయులు ఇప్పటికీ వినోదంపై ఎక్కువగా ఆధారపడుతున్నది సినిమాలపైనే. మూకీ సినిమాల నుంచి బ్లాక్ అండ్ వైట్ 3 డి వరకు మన సినిమాల ప్రస్ధానం జరిగింది. ఇంకెన్ని మార్పులు వస్తాయో కానీ సినిమాకు జీవం మాత్రం ప్రేక్షకులకు వినోదం కలిగించడమే. అంతర్జాతీయ స్థాయిలో మనకు అవార్డులు దక్కడం లేదే అనే విమర్శ ఒకవైపు ఉంటుంది. కానీ అవార్డుల సినిమాలు వేరు వినోదం పంచే సినిమాలు వేరు, మాకు కావలసింది వినోదం కానీ అవార్డులు సంపాదించే సినిమాలు కాదు అని తమ ఆదరణ ద్వారా ప్రేక్షకులు పదే పదే చెబుతూనే ఉన్నారు. అందుకే ఎవరెన్ని మాట్లాడినా, విమర్శలు చేసినా ఏ భాషలోనైనా ఇప్పటికీ వినోద ప్రధానమైన సినిమాలే ఆ భాషాలో సినిమా రంగాన్ని బతికిస్తున్నాయి. రోమాన్స్, కామెడీ, మానవ సంబంధాలు భారతీయ సినిమాకు ముడి సరుకు. అది షోలే కావచ్చు, శ్రీ420, ఆవారా? మిస్సమ్మ, రాముడు- భీముడు కావచ్చు, నిన్న మొన్నటి పోకిరీ కావచ్చు. హిందీలో అయినా, ప్రాంతీయ భాషల్లో అయినా ప్రారంభంలో అన్నీ పౌరాణిక సినిమాలే వచ్చాయి.
స్వాతంత్య్రం తరువాత సినిమా రంగంలో వేగంగా మార్పులు జరిగాయి. ప్రధానంగా 60-70 ప్రాంతంలో కుటుంబ కథా చిత్రాల హవా సాగింది. ఇప్పటికీ మనం హిందీలో అయినా తెలుగులో అయినా గొప్పగా చెప్పుకునే సినిమాలో ఈ కాలంలోనే వచ్చాయి. 70 నుంచి పరిస్థితి మారింది. అభిరుచి కన్నా ఫక్తు వ్యాపారం కోసం సినిమా రంగంలోకి ప్రవేశించిన కంపెనీలు సినిమాలపై తమదైన ముద్ర వేశాయి. అప్పటి వరకు చందమామ చక్రపాణి రెడ్డిల శకం నడవగా, ఆ తరువాత కాలం మారింది. హిందీలో 70ల తరువాత అమితాబ్ శకం నడిచింది. యంగ్రీయంగ్‌మెన్‌గా అమితాబ్ సంచలనం సృష్టించారు. దీవార్, జంజీర్ వంటి మసాలా కథలు పెను సంచలనం సృష్టించాయి. ఇక 90ల ప్రాంతంలో రొమాన్స్ యుగం నడిచింది. ఇప్పుడు కొత్త కొత్త ప్రయోగాలు ప్రేక్షకుల నాడిని అంతు పట్టని విధంగా సినిమా రంగాన్ని ఆందోళనలో పడేసింది. 90 తరువాత క్రమంగా అభిరుచి గల నిర్మాతలు పక్కకు తప్పుకోసాగారు. సినిమా అనేది జూదంగా మారింది. కొత్త నీరు వచ్చినప్పుడు పాత నీరు తప్పుకోవడం సహజమే. మారిన పరిస్థితుల్లో మర్యాదకరంగా తప్పుకోవడమే మంచిదని నిర్మాతలు, దర్శకులు క్రమంగా పక్కకు తప్పుకున్నారు. ఈ రోజుల్లో సినిమా రంగం పరిస్థితిని చూసి దాసరి నారాయణ రావు లాంటి ప్రముఖ దర్శకులే ఆందోళన చెందుతూ ఈ రోజుల్లో అయితే సినిమాలు తీయడం తన వంటి వారి వల్ల కూడా కాదని ఒక సభలో చెప్పారు.
ఎలాంటి తుఫాను అయినా ఎక్కువ రోజులు ఉండదు. పరిస్థితులు సద్దు మణుగుతాయి, మళ్లీ ప్రశాంత వాతావరణం ఏర్పడుతుంది. ప్రశాంత వాతావరణం కోసం ఎదురు చూడాలి. మంచి వాతావరణం ఏర్పడుతుంది. మంచి సినిమాలు రావాలని కోరుకుందాం, వస్తాయని ఆశిద్దాం.
వందేళ్లలో ప్రపంచం ఎంతో మారిపోయింది, అరచేతిలోనే ప్రపంచాన్ని ఇమిడ్చే టెక్నాలజీ వచ్చింది. ఈ టెక్నాలజీని సైతం సినిమా తనలో జీర్ణం చేసుకుని అభిమానులకు మరింతగా చేరువైంది కానీ కాల గర్భంలో కలిసిపోలేదు. ఈ రెండు మూడు దశాబ్దాల్లో టెక్నాలజీ ఊహించని స్థాయిలో పెరిగింది. ఇది సినిమా నాణ్యతను, సినిమా అభిమానులను మరింతగా పెంచింది సినిమాకు వచ్చిన ప్రమాదం ఏమీ లేదని తేల్చి చెప్పింది. కేంద్ర సమాచార ప్రసార మంత్రిత్వ శాఖ , సినిమా సంస్థలు కలిసి వందేళ్ల భారతీయ సినిమా పండగను ఘనంగానే నిర్వహిస్తున్నారు. కానీ భారతీయ సినిమాకు వందేళ్ల పండుగనా, లేక హిందీ సినిమాకు వందేళ్ల పండగనా? అనే సందేహం వచ్చే విధంగా సంబరాలు సాగుతున్నాయి.
హిందీ తరువాత అత్యధిక సినిమాలు నిర్మించేది తెలుగు సినిమా రంగమే, ఎంతో మంది తెలుగు వాళ్లు గొప్ప గొప్ప తెలుగు సినిమాలను నిర్మించారు. దేశంలో ఏటా దాదాపు వెయ్యి సినిమాలు విడుదల అవుతున్నాయి. ప్రపంచంలో మరే దేశంలోనూ ఇంత అత్యధిక సంఖ్యలో సినిమాల నిర్మాణం జరగడం లేదు. హిందీ తరువాత ప్రాంతీయ భాషా చిత్రాల్లో తెలుగు సినిమాల సంఖ్యనే ఎక్కువగా ఉంది. వందేళ్ల సినిమా పండగపై జాతీయ స్థాయిలో జరుగుతున్న ప్రచారంలో తెలుగు సినిమాల అసలు కనిపించడం లేదు, కొన్ని చోట్ల చాలా తక్కువ ప్రాధాన్యత ఇస్తున్నారు. వందేళ్ల సినిమాలో సగం రాజ్‌కపూర్, సగం షోలే సినిమా పంచేసుకున్నట్టుగా ఉంది కొన్ని చోట్ల మాత్రం. సందేహం లేదు. వందేళ్ల సినిమా చరిత్రలో షోలే సృష్టించిన రికార్డు అసామాన్యమైనది. అదే విధంగా రాజ్‌కపూర్ గొప్ప నటుడు. కాదనేవారు ఎవరూ లేరు. కానీ తెలుగులో సైతం గొప్ప నటులున్నారు.
భారతీయ సినిమా చరిత్రలో వారి పాత్ర తక్కువేమీ కాదు. భారతీయ సినిమాపై తెలుగు వారు వేసిన ముద్ర, తెలుగు సినిమాలు చూపిన ప్రభావం తక్కువేమీ కాదు. 1950 తరువాత 1970కి ముందు తెలుగు సినిమా రంగానికి స్వర్ణయుగం లాంటిది. ఈ కాలంలో తెలుగు సినిమాల ప్రభావం హిందీ రంగంపై గణనీయంగానే ఉంది. శ్రీరాముడు, శ్రీకృష్ణుడు ఎలా ఉంటారో తెలియదు. ఇదిగో ఇలా ఉంటారు అని రవివర్మ బొమ్మలు వేసి చూపిస్తే, ఎన్టీఆర్ తెరపై అలా జీవించి చూపించారు. రామానంద్ సాగర్ రామాయణం సీరియల్ టీవిలో ప్రసారం అయ్యే రోజుల్లో దాదాపుగా రోడ్లు నిర్మాణుష్యంగా మారేవి. అందరూ ఇంటికే పరిమితం అయ్యేవారు. అలాంటి రామానంద్ సాగర్ సైతం శ్రీరాముడి వేషధారణ కోసం, రూపు రేఖల కోసం, ఆభరణాల కోసం ఆధారపడింది తెలుగు వారిపైనే. ఎన్టీఆర్ శ్రీరామునికి నటించిన పలు చిత్రాలను చూసి వాళ్లు శ్రీరామున్ని తీర్చిదిద్దారు. పౌరాణిక సినిమా పాత్రల కోసం హిందీ వాళ్లు సైతం ఎక్కువగా తెలుగు పౌరాణిక సినిమాలపైనే ఆధారపడ్డారు. శ్రీరాముడు, శ్రీకృష్ణుడు తెరపై ఎలా ఉంటాడో భారతీయులకు చూపింది ఎన్టీఆర్. పౌరాణిక, జానపద, సాంఘిక చిత్రాల్లో తెలుగు వారి ఒరవడి భారతీయ సినిమాలపై చూపిన ప్రభావం తక్కువ కాదు. దేవదాసుగా తెలుగులో అక్కినేని నాగేశ్వరరావు, హిందీలో దిలిప్‌కుమార్ జీవించారు. నాకన్నా దేవదాసుగా మీరే బాగా నటించారు అని దిలిప్ కుమార్ అక్కినేనిని అభినందించారు.
కత్తి కాంతారావు హిందీ వారికున్నారా? అల్లూరి సీతారామారాజుగా కృష్ణ నటన హిందీ వారికి కనిపించలేదా? అలకమానవే అని శ్రీకృష్ణునితో బతిమాలించుకున్న సత్యభామ (జమున) కళ్లతోనే నటించిన సావిత్రి, గుండమ్మ (సూర్యకాంతం) గంటన్నలు (రమణారెడ్డి) సీతమ్మగా పాత్రలో జీవించిన అంజలి తెలుగు సినిమా రంగంలో తప్ప ఎక్కడున్నారు. ఒక్క పాత్రతో నిజంగానే భక్తులను తయారు చేసిన నాగయ్య మనవాడే కదా! తెలుగు సినిమాల కన్నా హిందీ సినిమాల మార్కెట్ విస్తృతి ఎక్కువ కావచ్చు కానీ తెలుగు సినిమా రంగానికి ఎంతో ఘన చరిత్ర ఉంది. దాదాపు అన్ని భారతీయ భాషల్లో సినిమాలను నిర్మించిన రామానాయుడు తెలుగువారే. మిస్సమ్మ, మిస్‌మేరీగా హిందీ వారిని అకట్టుకుంది. ఐదారు దశాబ్దాల క్రితమే విజయవంతమైన పలు తెలుగు సినిమాలు హిందీలో పునర్నిర్మించారు. భారతీయ సినిమా వందేళ్ల పండగ జరుపుకుంటున్నప్పుడు హిందీకే పరిమితం కాకుండా మొత్తం భారతీయ సినిమాలకు తగు స్థానం కల్పించాల్సిన అవసరం ఉంది.
ఆస్కార్ అవార్డుల్లో మనకు అన్యాయం జరుగుతుందని హిందీ సినిమా రంగం బాధపడుతుంది. జాతీయ అవార్డుల్లో తెలుగు వారి పట్ల చిన్నచూపు అని తెలుగు సినిమా రంగం బాధపడుతుంది. తెలుగు సినిమా రంగంలో తెలంగాణ ప్రాంతానికి తగు ప్రాధాన్యత లభించడం లేదనే విమర్శ ఉంటుంది. ఇదేమీ కొత్త కాదు. కానీ కనీసం ప్రభుత్వ పరంగా నిర్వహించే వందేళ్ల పండగలోనైనా ఇలాంటి వివక్షతకు అవకాశం లేకుండా చూడాలి. ఇండియన్ సినిమా 100 ఇయర్స్ పేరుతో చివరకు కేంద్ర సమాచార ప్రసార శాఖ వారి వైబ్‌సైట్‌లో 11 సినిమాల పోస్టర్లు ప్రదర్శిస్తే, ఒక్క తెలుగు పోస్టర్ కూడా లేదు. పలు జాతీయ చానల్స్, మీడియాల్లో వందేళ్ల పండగపై వస్తున్న వ్యాసాలు చూస్తుంటే వీరికి తెలుగు సినిమాలంటే చిన్న చూపా? లేక తెలుగు సినిమాల గురించి అస్సలు తెలియదా? అనే సందేహం వస్తుంది.
వందేళ్లలో భారతీయ సినిమాపై తీవ్రమైన ప్రభావం చూపిన వారి గురించి ప్రస్తావిస్తూ సిఎన్‌ఎన్ ఐబిఎన్ చానల్ తెలుగు నుంచి కేవలం చిరంజీవిని ప్రస్తావించింది. చిరంజీవి సినిమాలు సూపర్ హిట్టయ్యాయి అందులో సందేహం లేదు. కానీ తెలుగు సినిమా అంటే గుర్తుకు వచ్చేది చిరంజీవి మాత్రమేనా? సిఎన్‌ఎన్ ఐబిఎన్ వందేళ్ల భారతీయ సినిమాపై ప్రత్యేక కథనాలను ప్రసారం చేసినప్పుడు ఒక్క చిరంజీవిని మాత్రమే గుర్తుంచుకున్నారు. తెలుగులో మహామహానటులు ఎంతో మందిని మరిచిపోయారు.
చిత్రంగా అదే సిఎన్‌ఎన్ ఐబిఎన్ వాళ్లు వందేళ్ల భారతీయ సినిమా రంగంలో ప్రముఖ నటులపై ప్రజలతో సర్వే నిర్వహించినప్పుడు ఎన్టీఆర్ మొదటి స్థానంలో నిలిచారు. ఎన్టీఆర్, అక్కినేని, సావిత్రిలను జాతీయ చానల్స్, మీడియా ప్రాధాన్యత ఇవ్వలేదు, కానీ ప్రేక్షకులు మాత్రం ఇప్పటికీ వారికే పట్టం కడుతున్నారని ఆ సర్వేలో తేలింది. వందేళ్ల సినిమా పండగ హిందీ పెత్తనంతో ఏదో ఒక ప్రాంతానికి పరిమితం చేయవద్దు. అన్ని భాషల్లోని అద్భుమైన సినిమాలు, నటులను గుర్తు చేసుకునే విధంగా ఈ పండగ సాగాలి. దేశంలోని అన్ని ప్రాంతాల్లోనూ ఈ పండగ జరగాలి. ఒక ప్రాంతంలోని గొప్ప నటులు, గొప్ప సినిమాలు ఇతర ప్రాంతాల వారికి తెలిసే విధంగా పండగ జరగాలి. హిందీ తరువాత తెలుగు, తమిళం, కన్నడ, మళయాళం, మరాఠీ, ఒరియా బెంగాలీ, గుజరాత్, భోజ్‌పూరి భాషల్లో సినిమాల నిర్మాణం ఎక్కువగా జరుగుతోంది. ఆసక్తికరమైన విషయం ఏమంటే హాలీవుడ్ సినిమాలు భారతీయ సినిమాలను పెద్దగా ప్రభావితం చేయలేదు. కానీ ప్రాంతీయ భాషా చిత్రాలు హిందీ సినిమాను బాగా ప్రభావితం చేశాయి, అదే విధంగా హిందీ సినిమా రంగం సైతం అంతో ఇంతో భారతీయ భాషా చిత్రాలను ప్రభావితం చేశాయి.
1960 ప్రాంతంలో కుటుంబ తెలుగు కుటుంబ కథా చిత్రాలు హిందీ సినిమా రంగాన్ని బాగా ప్రభావితం చేయగా, ఇటీవల కాలంలో తమిళ సినిమా రంగంలోని ప్రయోగాలు హిందీతో పాటు ఇతర భాషా చిత్రాలపై ప్రభావం చూపుతున్నాయి. అపరిచితుడు, చంద్రముఖి లాంటి సినిమాలు హిందీని సైతం దునే్నశాయి. రజనీకాంత్, కమల్‌హాసన్ లాంటి వారి ప్రయోగాలు అన్ని భాషల వారిని అకట్టుకుంటున్నాయి. ఇప్పటికీ భారతీయ సినిమా ప్రధాన లక్ష్యం ప్రేక్షకులకు వినోదం కలిగించడమే. భారతీయులు ఇప్పటికీ వినోదంపై ఎక్కువగా ఆధారపడుతున్నది సినిమాలపైనే. మూకీ సినిమాల నుంచి బ్లాక్ అండ్ వైట్ 3 డి వరకు మన సినిమాల ప్రస్ధానం జరిగింది. ఇంకెన్ని మార్పులు వస్తాయో కానీ సినిమాకు జీవం మాత్రం ప్రేక్షకులకు వినోదం కలిగించడమే. అంతర్జాతీయ స్థాయిలో మనకు అవార్డులు దక్కడం లేదే అనే విమర్శ ఒకవైపు ఉంటుంది. కానీ అవార్డుల సినిమాలు వేరు వినోదం పంచే సినిమాలు వేరు, మాకు కావలసింది వినోదం కానీ అవార్డులు సంపాదించే సినిమాలు కాదు అని తమ ఆదరణ ద్వారా ప్రేక్షకులు పదే పదే చెబుతూనే ఉన్నారు. అందుకే ఎవరెన్ని మాట్లాడినా, విమర్శలు చేసినా ఏ భాషలోనైనా ఇప్పటికీ వినోద ప్రధానమైన సినిమాలే ఆ భాషాలో సినిమా రంగాన్ని బతికిస్తున్నాయి. రోమాన్స్, కామెడీ, మానవ సంబంధాలు భారతీయ సినిమాకు ముడి సరుకు. అది షోలే కావచ్చు, శ్రీ420, ఆవారా? మిస్సమ్మ, రాముడు- భీముడు కావచ్చు, నిన్న మొన్నటి పోకిరీ కావచ్చు. హిందీలో అయినా, ప్రాంతీయ భాషల్లో అయినా ప్రారంభంలో అన్నీ పౌరాణిక సినిమాలే వచ్చాయి.
స్వాతంత్య్రం తరువాత సినిమా రంగంలో వేగంగా మార్పులు జరిగాయి. ప్రధానంగా 60-70 ప్రాంతంలో కుటుంబ కథా చిత్రాల హవా సాగింది. ఇప్పటికీ మనం హిందీలో అయినా తెలుగులో అయినా గొప్పగా చెప్పుకునే సినిమాలో ఈ కాలంలోనే వచ్చాయి. 70 నుంచి పరిస్థితి మారింది. అభిరుచి కన్నా ఫక్తు వ్యాపారం కోసం సినిమా రంగంలోకి ప్రవేశించిన కంపెనీలు సినిమాలపై తమదైన ముద్ర వేశాయి. అప్పటి వరకు చందమామ చక్రపాణి రెడ్డిల శకం నడవగా, ఆ తరువాత కాలం మారింది. హిందీలో 70ల తరువాత అమితాబ్ శకం నడిచింది. యంగ్రీయంగ్‌మెన్‌గా అమితాబ్ సంచలనం సృష్టించారు. దీవార్, జంజీర్ వంటి మసాలా కథలు పెను సంచలనం సృష్టించాయి. ఇక 90ల ప్రాంతంలో రొమాన్స్ యుగం నడిచింది. ఇప్పుడు కొత్త కొత్త ప్రయోగాలు ప్రేక్షకుల నాడిని అంతు పట్టని విధంగా సినిమా రంగాన్ని ఆందోళనలో పడేసింది. 90 తరువాత క్రమంగా అభిరుచి గల నిర్మాతలు పక్కకు తప్పుకోసాగారు. సినిమా అనేది జూదంగా మారింది. కొత్త నీరు వచ్చినప్పుడు పాత నీరు తప్పుకోవడం సహజమే. మారిన పరిస్థితుల్లో మర్యాదకరంగా తప్పుకోవడమే మంచిదని నిర్మాతలు, దర్శకులు క్రమంగా పక్కకు తప్పుకున్నారు. ఈ రోజుల్లో సినిమా రంగం పరిస్థితిని చూసి దాసరి నారాయణ రావు లాంటి ప్రముఖ దర్శకులే ఆందోళన చెందుతూ ఈ రోజుల్లో అయితే సినిమాలు తీయడం తన వంటి వారి వల్ల కూడా కాదని ఒక సభలో చెప్పారు.
ఎలాంటి తుఫాను అయినా ఎక్కువ రోజులు ఉండదు. పరిస్థితులు సద్దు మణుగుతాయి, మళ్లీ ప్రశాంత వాతావరణం ఏర్పడుతుంది. ప్రశాంత వాతావరణం కోసం ఎదురు చూడాలి. మంచి వాతావరణం ఏర్పడుతుంది. మంచి సినిమాలు రావాలని కోరుకుందాం, వస్తాయని ఆశిద్దాం.
సౌత్ ఇండియన్ ఫిల్మ్ ఫేర్ నార్త్ ఇండియన్ ఫిల్మ్ ఫేర్ అని రెండు ఉండకూడదని ఇండియన్ ఫిల్మ్ ఫేర్ ఉండాలని మమ్ముట్టి వారి అవార్డ్ అందుకుంటూ ఒకసారి వేదికమీదే వారికి సూచించారు. హిందీ వారికెప్పుడూ మిగతా వాళ్ళు కనిపించరు. లెక్కలోకి రారు.
రిప్లయితొలగించండివారి తలపై మొట్టి చెప్పేవారెవ్వరు?
విమర్శనాత్మక వ్యాసం బాగుంది. తెలుగు సినిమా అంటే చిరంజీవి మాత్రమే కానే కాదు. ఎన్.టీ.ఆర్ రాజకీయాలలోకి వచ్చాకనే ఢిల్లీ పె(గ)ద్దలకు తెలుగు వారు తెలిసినట్లు , తెలుగు సినిమా గొప్పతనం గురించి సరయిన ప్రచారం జరగాల్సి ఉంది. అలాగే ఇప్పటి గందరగోళ పరిస్తితులు మారి తెలుగు సినిమాకు మళ్లీ మంచి రోజులు రావాలని కోరుకుందాం. ఆ దిశగా అందరూ ప్రయత్నించాలి. సమాజం పై , మనిషి వ్యక్తిత్వం పై సినిమా ప్రభావం చాపకింద నీరులా అయినా అమితంగా ఉంటుంది. కనుక ఈ రంగం లో బాగోగులను అందరూ సీరియస్ గానే పట్టించుకోవాలి. ఆ దిశగా ఆలోచింపజేసేవిధంగా ఆర్టికల్ అందించిన బుద్ధా మురళీ గారికి అభినందనలు.
రిప్లయితొలగించండినిర్మొగమాటంగా చెప్పాలంటే చిరంజీవి మంచి కమ్మర్షియల్ హీరో. అంతే. కాని గొప్పనటుడు, మహానటుడు లాంటి బిరుదులు వహించేంతటి ఘనుడేమీ‌కాదు.
రిప్లయితొలగించండిI dont understand how NTR got most votes on that list! may be majority of voters are Telugu. otherwise with all respect towards NTR; he wouldnt have become no.1.
రిప్లయితొలగించండిif people from all over india have voted in this; NTR might not come first. he is just an regional actor apart from politics. And most of the voters are young; how could someone from other languages know about NTR's greatness. even in acting NTR has his limitations.
రిప్లయితొలగించండి